IWASZKIEWICZE HERBU TRĄBY ZAWOŁANIE BRZEZINA.

Niech Bóg błogosławi Polskę i Polaków ! Jaki Nowy Rok, taki cały rok” – głosiło ludowe porzekadło, dlatego przełom roku w kulturze ludowej to czas nie mniej ciekawy niż obecnie. Niektórych zabaw nie powstydziłyby się i dzisiejsze sylwestrowe imprezy. Wystawnych zabaw nie organizowano. Pierwsze bale pojawiły się dopiero pod koniec XIX stulecia. Wcześniej to ludowa tradycja wykształciła zwyczaje kultywowane przez pokolenia. Na wsiach wierzono, że przełom roku to wyjątkowa noc cudów. „Kto z Bogiem roku nie skończy, z Bogiem nie zacznie” – dlatego w sylwestra koniecznie trzeba było pójść do kościoła. Podczas noworocznej pasterki (o północy lub wcześniej) z ambony padały życzenia na cały rok. Po mszy wiernym śpieszono było do domu, bo szybkie przekroczenie progu oznaczało bogactwo i powodzenie w ciągu kolejnych 12 miesięcy. Gospodarz posypywał podłogę ziarnami grochu, które później, pieczołowicie zebrane, trafiały na pola w czasie wiosennych zasiewów. W każdym kątku po dzieciątku… J

  Z narodzinami wiązało się dość duża liczba przesądów. Należało do nich wylewanie wody z kąpieli nowo narodzonego dziecka dopiero po trzech dniach. Nowy członek rodziny był także przykrywany starym, podartym płótnem. Miało to na celu osłonę dziecka przed demonami i złymi duchami. – śluby były bardzo okazałe. W roku 1637 Władysław IV wziął ślub z Cecylią Renatą. Na wesele zabito 40 tys. kogutów i kapłonów (specjalnie utuczony młody kogut), 20 tys. gęsi, parę setek wołów oraz „nieskończoną ilość” dzikiego ptactwa. Co ciekawe, weselnicy uskarżali się na braki potraw. Powodem było prawdopodobnie duża kradzież jedzenia. Wesela trwały minimum 3 dni, ale zdarzały się takie, które trwały tygodniami. – po śmierci znanych osób, wystawiano ich zwłoki, ubrane bardzo odświętnie, na katafalku na widok publiczny. Celem było pożegnanie się z czcigodnym zmarłym. Czasami pogrzeb odwlekany był całymi miesiącami, a ciało specjalnie balsamowane. Same uroczystości pogrzebowe trwały nawet od dwóch do cztere

   Polesia Czar - YouTube Polesie (biał.  Палессе , ukr.  Полісся , ros.  Полесье ) (845) – kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, oraz częściowo Polski i Rosji. Stanowi południowo-zachodnią część Niżu Wschodnioeuropejskiego. Główne miasta to Brześć, Pińsk, Mozyrz i Homel, Czernihów. Polesie jest równiną w dorzeczu Prypeci i Bugu, wznoszącą się 100–250 m nad poziom morza (maks. 316 m). Rozciąga się między wysoczyznami białoruskimi na północy a Wyżyną Wołyńską na południu. Wody gruntowe zalegające tuż pod powierzchnią tworzą płytkie jeziora i rozległe bagna. Na terenie Polesia występują liczne rzeki, a miejscami wśród bagien nieco wyższe równiny morenowe i lodowcowo-wodne oraz utrwalone wydmy. Na południu wzniesienia ze skał starszego podłoża (margle kredowe i granity). Od początku XX w., zwłaszcza w okolicach Saren, funkcjonują kamieniołomy. Blisko połowę powierzchni zajmują bagna i związane z nimi kompleksy torfowisk. Występują zło

  Stare Druki ze zbiorów ZNiO - ilustracje związane z Bożym Narodzeniem - YouTube https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/historia/%C5%9Bwi%C4%99ta-na-starych-zdj%C4%99ciach/ss-BBH11eE?ocid=spartanntp#image=2 Betlejem polskie . Grafika świąteczna z II RP Najpiękniejsze Polskie Kolędy bez reklam - Świąteczne Piosenki - Tradycyjne Kolędy - 1 godzina - YouTube Czy nasi przodkowie 24 grudnia zajadali się bardziej wykwintnymi daniami niż my? To zależy, gdzie mieszkali. Co innego jadali chłopi, co innego mieszczanie, a jeszcze inne menu pojawiało się w szlacheckich dworach. Najskromniejsze dania wigilijne pojawiały się oczywiście na stołach wiejskich. I wcale nie podawano dwunastu potraw. Na stole musiały się znaleźć produkty z: pola, sadu, ogrodu i wody. Nasi przodkowie wierzyli, że tylko nieparzyste liczby są magiczne. Stąd wigilijne menu mogło składać się z pięciu, siedmiu lub dziewięciu potraw. Na wsi u biedniejszych mieszkańców liczono każdy produkt jako jedno danie. Na przykład kapusta

  Spis i podział szlachty w latach 1831-1834. Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i BiaÅ‚orusi w XIX wieku (yumpu.com) Otwórz Książkę - Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku - Jolanta Sikorska-Kulesza (otworzksiazke.pl)  -  Otwórz Książkę - Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku - Jolanta Sikorska-Kulesza (otworzksiazke.pl) 19.X.1831 car Mikołaj I podpisał imienny ukaz o podziale szlachty w zachodnich guberniach, który w sposób zasadniczy określił na najbliższe dziesięciolecia los kresowej szlachty. W myśl dokumentu "prawdziwymi szlachcicami" byli jedynie ci, którzy wylegitymowali się przed Heroldią - tylko nazywali siebie szlachtą bez zatwierdzenia przywłaszczonych sobie godności, uznanymi przez prawo  dowodami (pkt1 i zgodnie z treścią pkt 3, mieli zostać włączeni do stanów opodatkowanych. W miejsce szlachty lepszej (obywatele ziemscy) i gorszej ) drobnej szlachty) z  początku XIX wieku zajęła teraz szlachta prawdziwa (wylegi

  AD. 1902 ZIMA W GDAŃSKU  WRZERSZCZU  (5) Facebook   AD. XII 2022 Świt nad zaśnieżonym Gdańskiem Trojmiasto.pl - wiadomości i informacje z Trójmiasta. Zima wróciła do Trójmiasta. Bajkowy krajobraz zaśnieżonego miasta (trojmiasto.pl) Pociąg SKM wyłania się z mgły na estakadzie PKM przy gdańskim lotnisku - YouTube Cabview PKM - Przejazd Gdańsk Wrzeszcz - Gdańsk Osowa - YouTube Cabview PKM - Przejazd Gdańsk Osowa - Gdańsk Wrzeszcz - YouTube Bajpas kartuski: odcinek PKM Gdańsk Kiełpinek - Gdańsk Kokoszki - YouTube Wirtualny Wrzeszcz - Wrzeszczańskie wille - Aurelia Bladowska - odcinek 1 - YouTube Gdańsk Wrzeszcz | Architektura | Upał Lipiec 2022 - YouTube

 Dzień Anioła Stróża i Mikołajki Dokumenty historyczne dotyczące św. Mikołaja i jego życia są bardzo skąpe: prawdopodobnie urodził się i żył w pobożnej i bardzo bogatej rodzinie, w mieście Patara nad Morzem Śródziemnym, w Licji – krainie w Azji Mniejszej, należącej do cesarstwa Rzymskiego (a obecnie do Turcji); w młodości został biskupem Myru (Miry, Demre)- stolicy Licji; zmarł tam około 342 r i został pochowany 6 grudnia (jak wykazała ekspertyza jego grobu). W XI w., po zajęciu Miry przez muzułmanów, relikwie świętego zostały przeniesione do apulijskiego miasta Bari, nad Adriatykiem; do miasta tego, do grobu św. Mikołaja, po dzień dzisiejszy pielgrzymują pobożni pątnicy. Przebogata jest natomiast legenda osnuta wokół tej postaci, niezliczone podania i baśnie o św. Mikołaju i jego cudach. W legendzie jawi się św. Mikołaj jako postać piękna, niezwykła, tajemnicza i cudowna; najlepszy ze wszystkich świętych, który przez całe swoje życie pomagał ludziom, wspierał ich i uszczęśliwiał. J